Historia pierwszego dziesięciolecia parafii Rzymsko-Katolickiej w Brzeźnie

    "Na wstępie należy zaznaczyć, że tu w Brzeźnie przed kilkuset laty stała świątynia - nasza - katolicka. Czytamy mianowicie w aktach poniemieckich parafii Rozłazino, że w 1347 roku został zbudowany w Brzeźnie kościół katolicki pod wezwaniem świętej Małgorzaty, przez któregoś z biskupów kujawskich. W roku 1548 znajdował się on już w rękach protestanckich. Odebrany im został jednak przez katolików w 1640 roku oraz włączony do parafii lęborskiej, jako kościół filialny. W XVII wieku kościół uległ częściowemu zniszczeniu, lecz został w 1770 roku odbudowany przez ks. Lniskiego, który posiadał wielkie dobra, używając ich na cele Boże. W 1850 roku kościół zabrali powtórnie protestanci. Musiała to być widocznie już bardzo zniszczona świątynia, bo na jej miejscu protestanci wybudowali w 1880 roku kościół nowy, murowany, w stylu trochę bazylikowym. Skoro parafia rzym-kat. w Brzeźnie została Kanonicznie erygowana dekretem L.dz. 2461/51 z dn. 18.05.1951 r., na mocy tegoż dekretu erekcyjnego kościół ten został przekazany na kościół parafialny.

 

    Ten poprotestancki kościół erygowany przez Arcypasterza diecezji gorzowskiej i poświęcony przez księdza Lucjana Stefana Chodukiewicza OFMC, proboszcza z Lęborka, 29 czerwca 1946 roku, pod wezwaniem Świętych Apostołów Piotra i Pawła, słusznie i sprawiedliwie należy się katolikom jako rekompensata za poprzedni kościół katolicki w Brzeźnie, zabrany przez protestantów. Od czasu poświęcenia kościoła aż do 1949 roku kościół ten obsługiwany był przez Ojców Franciszkanów z Lęborka. Przeważnie przyjeżdżał ojciec Bernard Myśliwiec co drugą niedzielę i w większe święta. Do parafii należał również kościół filialny w Świetlinie i Łęczycach. 

 

    Kościół w Świetlinie jest również poprotestancki, obecnie pod wezwaniem świętego Izydora Oracza, ufundowany w 1911 roku, a poświecony na świątynię katolicką 26 października 1947 roku przez ojca Bernarda Myśliwca z Lęborka / opiekę duszpasterską sprawował w latach 1946 do 1949 roku /. 

 

    Kaplica w Łęczycach jest połączona z budynkiem szkolnym. Jest to sala budowana w 1910 roku, która służyła dawniej jako restauracja i sala zabawpod wezwaniem świętego Antoniego Padewskiego. Poświęcona została 15 czerwca 1947 roku przez zdaje się ojca Bernarda Myśliwca. 

 

    Kościół parafialny i filialne na zewnątrz nie były zniszczone, natomiast wnętrza ich świeciły pustką. Nie było w nich nic co potrzebne do normalnej katolickiej służby Bożej. 

 

    Plebania w Brzeźnie i Świetlinie zostały doszczętnie zniszczone w czasie działań wojennych. Organistówka w Brzeźnie bardzo była zniszczona / szkielet tylko pełen gruzów / jak również i budynki gospodarcze mocno podniszczone. 

 

    Organy mechaniczne firmy " F.A. Mebmel Sohn Stralsund Wismar " tak były zniszczone, iż w takim stanie nie nadawały się absolutnie do użytku. W takim to biednym stanie były początki parafii Brzeźno. Parafianie co mogli to ofiarowali z rzeczy, które nadawały się do użytku w kościele. 

    Ludność z każdym dniem napływała coraz więcej, by się osiedlać na ziemiach swoich ojców, ziemiach wydartych kiedyś przez wrogów, którzy dążyli za wszelką cenę do tego, by zniszczyć - co polskie - co nasze. Bóg jednak miał inne plany i w jednym dniu cała potęga wroga rozpadła się w niwecz.

 

    Ludność tutejsza napływała ze wschodu, małopolski, warszawskiego itd., słowem ze wszystkich stron naszej Ojczyzny. Pewna część ludności około 20 % to nasi Kaszubi.

 

    Jak widzimy element ludzki jest różny i dlatego trudny do prowadzenia. Wielu bowiem w nowych warunkach życia widziało ucieczkę od tego co się nazywa prawem moralnym i uczciwością życia.

 

    Jak wiadomo, serce ludzkie stworzone jest dla Boga i niespokojne dopóki nie spocznie w Nim, tak też i ludność, która się tu osiedliła, a mając kościół, pragnęła mieć także swojego kapłana, przewodnika do Boga. Poczyniono pewne starania w tym kierunku u Adm. Apostolskiego w Gorzowie Wielkopolskim. Zrealizowanie tej prośby nie nastąpiło szybko z powodu braku kapłanów.

 

    Dopiero od dnia 02.02.1949 r. rozpoczął tu pracę pierwszy miejscowy proboszcz ks. Leon Izdebski.

 

Źródło: Maszynopis z dnia 20 listopada 1955 r.