Dzieje Kościoła Parafialnego w Brzeźnie Lęborskim

 (Źródło: Maszynopis z dnia 20 listopada 1955 r.)

  ­ ­
Osadnictwo na terenie miejscowości Brzeźno Lęborskie sięga czasów kultury wejherowsko-krotoszyńskiej (VII-II w. p.n.Ch.).

XI-XII w. - Napływ i umacnianie się chrześcijaństwa na tych terenach.

1284 - Pierwsza wzmianka o Brzeźnie (w wykazie dziesięciny papieskiej).

1347 - Wzniesienie pierwszego kościoła katolickiego pw. Św. Małgorzaty, z fundacji biskupa włocławskiego (wschodnia strona głównej drogi w Brzeźnie).

1542-1568 - Kościół w posiadaniu protestantów.

1641 - Powrót kościoła w ręce katolików. Administracyjnie - filia parafii pw. Św. Jakuba w Lęborku.

1724-1784 - Istnienie dwóch kościołów na terenie Brzeźna (katolickiego i protestanckiego).

1856 - Rozebranie zniszczonego kościoła katolickiego pw. Św. Małgorzaty.

1912-  Ukończenie budowy obecnej świątyni w miejscu rozebranego kościoła ewangelickiego z 1804 r. Neogotyk, z cegły na wysokich fundamentach kamienia polnego, dwunawowy, orientowany, z wyodrębnionym prezbiterium zakończonym trójbocznie od strony zachodniej, przy bocznej nawie wieża murowana na rzucie kwadratu, czterokondygnacyjna, zwieńczona dachem czterospadowym, przechodzącym w iglicę, kryta blachą miedzianą. Portal i okna zakończone łukiem ostrym. Strop drewniany półokrągły. Chór drewniany z organami. Balkon w nawie bocznej wsparty na drewnianych filarach.

1945 - Przyjęcie przez katolików kościoła częściowo zniszczonego działaniami wojennymi (obsługiwanego przez oo. Franciszkanów z Lęborka).

1949 - Utworzenie w Brzeźnie Lęborskim parafii rzymsko-katolickiej pw. Św. Apostołów Piotr i Pawła.

1953-1954 - Nowy wystrój wnętrza kościoła z polichromią wykonaną przez toruńskiego malarza Alojzego Goss i ołtarzem głównym, zaprojektowanym przez rzeźbiarza Kazimierza Cieśla z Tuchowa.

1999-2003 - kapitalny remont kościoła począwszy od wymiany dachu, osuszania, malowanie, wymiana posadzek w kościele, renowacja ołtarza, organów, wieży, nowy ołtarz posoborowy i ambona.

28.06.2003 - konsekracja kościoła i ołtarza - biskup diecezjalny Jan Bernard Szlaga i biskup pomocniczy Piotr Krupa.

Źródło: Maszynopis z dnia 20 listopada 1955 r.